بررسی رابطه نشانه های جسمانی، اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی با هوش هیجانی در خلبانان

مقدمه: هوش هیجانی د ر برد ارند ه ی آگاهی، تنظیم و بیان د رست د امنه‎ای از هیجانات است. لذا توانایی شناخت، ابرازو کنترل این هیجانات یکی از ابعاد مهم هوش هیجانی است و ناتوانی فرد د ر هر کد ام از این توانایی‎ها منجر به اختلالاتی نظیر اختلالات اضطرابی و خلقی خواهد شد که حاکی از نقص خود گرد انی هیجانی است که ویژگی کلید ی هوش هیجانی است. بنابراین تا آنجا که ممکن است ما باید مهارت‎های هوش هیجانی را که مبنای آنها شناخت د قیق هیجانات و کنترل و تنظیم آن ها است به افراد آموزش د هیم تا احتمال بروز اختلالات را کاهش د اد ه و از این طریق عملکرد آن ها بهبود یابد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه نشانه های جسمانی، اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی با هوش هیجانی در خلبانان می باشد. روش بررسی: در قالب یک پژوهش توصیفی – مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه خلبانان نیروهای مسلح بود که براساس روش نمونه گیری تصادفی ساده 60 نفر از میان آنها انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سلامت روانی ghq-28 و پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها به دست آمده با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی معنی داری بین هوش هیجانی و افسردگی، اضطراب، کارکرد اجتماعی، نشانه های جسمانی در سطح (01/0p<) وجود داشت. هیچ کدام از متغیرهای پیش بینی کننده هوش هیجانی نبودند. بحث و نتیجه گیری: با مطالعه نتایج می توان دریافت که بین هوش هیجانی و معیار های سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد که می توان با اجرای برنامه های آموزش هوش هیجانی به عنوان عامل مرتبط با سلامت روانی به ارتقا سلامت و عملکرد افراد پرداخت.